Kroezen

De grijsgekrulde mevrouw aan het tafeltje naast me slaakt een diepe zucht en opent het menu. Nadat ze alles zeker vijf minuten lang heeft bestudeerd, bestelt ze een koffie.

“Niets er bij hoor,” zegt ze tegen de serveerster.

Ik weet dat ze hier, in mijn nieuwe stam-coffeeshop, allerlei lekkere dingetjes serveren, maar het is duidelijk dat deze mevrouw het kalm aan doet vandaag. Of misschien doet ze dat wel altijd.

Een paar weken geleden heb ik mijn oude coffeeshop verruild voor een andere. Er is in het winkelcentrum een nieuwe koffiehoek geopend in een delicatessenzaak, en behalve dat het erg handig is omdat je er dan meteen kaas en vleeswaren kunt meenemen, is het er ook veel gezelliger dan in mijn oude stek en worden er veel lekkerdere dingen geserveerd.

De koffie arriveert en de grijze dame naast me begint zuchtend te roeren. Ze heeft, om met Brigitte Kaandorp te spreken, vast een heel zwaar leven.

Er ploft een gezet middelbaar stel neer bij een leeg tafeltje. Aan hun volle tassen te zien, zijn ze flink aan het shoppen geweest.

“Zo,” zegt de man, “neem het er maar eens lekker van.”

Ik geloof niet dat hij het tegen iemand in het bijzonder heeft, maar de grijze mevrouw voelt zich blijkbaar aangesproken.

“Het is maar gewoon een kopje koffie, hoor,” zegt ze verdedigend.

“Lekker toch,” zegt de man en zijn vrouw knikt instemmend.

“Zolang het kan, moet je het er van nemen,” vervolgt de man. “Wij gaan volgende week mee op een cruise!” Hij spreekt het woord ‘cruise’ uit als ‘kroes’.

De gepermanente vrouw kijkt zuur. “Dat is niks voor mij,” mompelt ze.

“Tuurlijk wel,” zegt de man, die zich duidelijk niet snel uit het veld laat slaan. “Kroezen is hartstikke leuk voor iedereen, hoor!”

“Nou, dat kan ik niet meer,” antwoordt de vrouw. “Ik ben vijfentachtig.”

Ondanks de zure uitdrukking op haar gezicht had ik haar geen dag ouder geschat dan zeventig, maar ja, ik ben nooit erg goed geweest in het schatten van leeftijden.

“Dat is toch helemaal niet oud!” roept de man. “En kroezen kan op elke leeftijd. Vorig jaar waren we ook op een kroes en toen waren er heel veel mensen van uw leeftijd. Er wordt van alles georganiseerd.”

Ik weet niet waarom de vrouw zo zuur keek. Misschien ga ik dat ook wel doen als ik vijfentachtig ben, maar wat één ding betreft, geef ik haar in ieder geval groot gelijk. Ik ga nooit kroezen. Dat is niets voor mij.