Pyama-dag

Ken je dat? Je hebt geen zin om op te staan, maar je hebt wel veel te doen. Of eigenlijk toch niet? Misschien kun je gewoon alles tot morgen uitstellen en hoeft het dan niet meer. Het wordt 9 uur en je denkt dat je er nu onderhand wel uit moet. De kat zit te zieken op de rand van het bed want hij wil eten. Het wordt toch echt wel tijd om eens even naar de wc te gaan en moest je om 8 uur niet een pilletje innemen?

Okay, je gaat er uit, maar als de dagelijkse klusjes gedaan zijn en het inmiddels 10 over 9 is, ziet het bed er toch wel weer heel aantrekkelijk uit. Weet je wat? Nog eventjes terug. Een half uurtje maar. Dat kan wel. Het is tenslotte vakantie en de dag is nog lang.

Twee uur later doe je je ogen open. De zon schijnt door de kieren van de zonwering, buiten hoor je mensen praten die inmiddels alweer thuiskomen van het boodschappen doen, en je weet van ellende niet meer hoe je moet liggen. Dat heb je als je ouder wordt. Je heupen doen het wat minder. Maar ja, het is nog maar net 11 uur geweest en een klein stukje lezen kan ook nog wel. De kat is tenslotte inmiddels ook weer in slaap gevallen en goed voorbeeld doet goed volgen.

Om 1 uur wordt je wakker van de bel. Of was het de bel van de buren? Of was het helemaal geen bel en was je aan het dromen? Je doet je ogen nog even dicht.

Om 4 uur wordt het toch echt tijd om op te staan. Op je tanden groeit inmiddels mos en erg fris ruikt het ook niet meer tussen de klamme lappen. De kat loopt alweer te zieken, want het is tijd voor zijn snoepje, maar die moet nog maar even wachten. Hij is tenslotte stierlijk verwend. En daar heb ik natuurlijk helemaal niets mee te maken.

Je sleept je uiteindelijk uit bed. Je begint toch wel honger te krijgen. Bibberend sta je onder de douche. Wie heeft er verzonnen dat dat gezond is? En dat op de vroege ochtend! De belangrijkste beslissing vandaag zal waarschijnlijk zijn of de eerste maaltijd van deze dag nou ontbijt, lunch of avondmaaltijd is. Van klussen komt het vandaag niet meer. Jammer! Weet je wat, ik ga gewoon lekker lezen. Morgen is er weer een dag.

Tatoeages

Ik zag vandaag een foto van David Beckham in een zwembad. Zijn beide armen zijn vanaf de polsen tot aan de schouders volledig bedekt met taoeages. Nou doet David Beckham op zich me niets, want ik ben niet zo weg van het androgyne type. Ik heb hem trouwens een keer horen praten en dat is wel een heel erg grote afknapper.

Een mooie tatoeage op een doordacht uitgezochte plaats van de anatomie kan heel erg aantrekkelijk zijn, maar dit zag er ronduit belachelijk uit. Het was net alsof hij zijn trui had uitgetrokken en de mouwen was vergeten. Hoe iemand zichzelf dat ooit kan aandoen is voor mij volledig onbegrijpelijk! Vond mevrouw Posh het soms mooi? Heeft hij het daarom laten doen?

Net zo afschuwelijk zijn te dikke meisjes van een jaar of zestien die voor hun verjaardag van hun ouders een tatoeage krijgen. Bij voorkeur een paar enorme vleugels op het achterwerk, zodat wanneer ze bukken en de naveltruitjes omhoog schuiven en de te strakke heupbroek naar beneden, de hele tatoeage inclusief het begin van de bilspleet te zien is.

Zal ik nou die tatoeage wel of niet nemen?