In het dorp waar ik werk wordt een nieuw winkelcentrum
gebouwd. De oude dorpskern, waar het altijd gezellig winkelen was, met wat
kleine winkeltjes en een AH gaat verdwijnen, want de gemeente is uitgeroepen
tot “groeigemeente” en dat betekent dat er gebouwd moet worden. Bomen zijn
gekapt, er zijn nieuwe rotondes gebouwd, de garage die ook in het centrum stond,
is verplaatst naar één van die rotondes en ziet er nu met zijn glazen puien uit
als een enorme glimmende bruiloftstaart, kortom, het kleinschalige dat het dorp
zo aantrekkelijk maakte, is langzaam aan het verdwijnen. Het doet er niet toe
dat het land bijna failliet is, dat er langs de snelwegen kantoorgebouwen
leegstaan en dat de werkeloosheid hoogtij viert, gebouwd moet er worden.
Het nieuwe bouwproject werd voorafgegaan door de plaatsing
van een aantal bouwketen, die, omdat het eigenlijk gewoon containers zijn,
tegenwoordig gemakkelijk verplaatst kunnen worden. Omdat zo’n bouwplaats natuurlijk
aantrekkelijk is voor inbrekers, werden er om de keten hoge hekken geplaatst en
werden er overal schijnwerpers aangebracht.
De eerste weken ging het allemaal goed. Langzamerhand
zag je het nieuwe centrum groter worden en vrachtwagens reden af en aan. Maar
blijkbaar ging het ’s nachts allemaal niet zo erg van een leien dakje, want op
een ochtend stond er met grote letter op één van de bouwketen geschilderd: HIER IS NIETS TE HALEN.
Zo’n opmerking maakt me nieuwsgierig. Was er ondanks de
hekken toch ’s nachts ingebroken? Was inmiddels alles al weggehaald door enge
mannen met bivakmutsen op? Of was alles weggehaald door de bouwvakkers zelf omdat
er toch niets te halen viel? Ik had er geen idee van, maar elke ochtend als ik
er langs reed, vroeg ik me toch af, waarom die woorden ineens op de keet waren
verschenen.
Een paar weken later kwam ik op een ochtend langs en bleek de N van NIETS te zijn weggekrabd,
zodat er nu stond: HIER VALT IETS TE
HALEN. Mijn nieuwsgierigheid werd groter. Hadden de enge mannen met
bivakmutsen dat gedaan? Of waren het ondeugende scholieren die op deze manier
lieten zien, dat die hekken eigenlijk helemaal niets te betekenen hadden? Of,
en dat vond ik eigenlijk nog een leuker idee, hadden de bouwvakkers het zelf
gedaan om de enge mannen met bivakmutsen om de tuin te leiden? Het bleef me
bezighouden.
Het duurde niet lang voor het opschrift weer veranderde. Een
paar dagen na de eerste wijziging, stond er ineens een F op de plaats van de
verdwenen N. HIER VALT FIETS TE HALEN. “Curiouser and curiouser” zou Alice
hebben gezegd, maar de wijzigingen waren nog niet ten einde. Iemand moet hebben
gevonden dat deze zin toch niet zo lekker liep, want vanochtend stond er het
woordje EEN bijgeschreven, zodat het nu duidelijk was: HIER VALT EEN FIETS TE HALEN.
Mijn verbeelding sloeg weer op hol. Als het die mannen met
de bivakmutsen waren, hoe wisten ze dan dat er een fiets in de keet stond? Als
het de eigenaar van de fiets was die het opschrift had bedacht, waarom zou hij
dan adverteren dat zijn fiets in de keet stond? Of waren het weer die hanggroepjongeren, die lieten zien, dat ze nog steeds niet door hekken werden
tegengehouden?
Het begint zo langzamerhand een kleine obsessie te worden.
Wat staat er morgen op de keet? Misschien zou ik gewoon ’s avonds eens langs
moeten rijden, om te kijken of ik kan ontdekken wie het doet. Maar eigenlijk
durf ik dat niet. Stel dat het die enge mannen met bivakmutsen zijn. Die
hanggroepjongeren kan ik wel aan, maar bivakmutsen ……..
