Goede voornemens

Foto: Caroline van der Velde (Bluejay_pix)

Het is januari en de goede voornemens vliegen je aan alle kanten om de oren. Ik word er behoorlijk knorrig van, want, nee, ik DOE niet aan goede voornemens, ik HEB er nooit aan gedaan en ik ZAL er ook nooit aan gaan doen.

Aangezien de meeste mensen om me heen hun goede voornemens toch niet volhouden en ik van mezelf wel weet dat ik daar waarschijnlijk ook bij zou gaan horen als ik er wel aan deed, zie ik niet in waarom ik er tijd en moeite aan zou verspillen. En wat zou mijn goede voornemen dan wel moeten zijn?

Ik ben al meer dan vijf jaar geleden gestopt met roken. Niet op 1 januari, maar zomaar op een dag in mei. Ik werd ineens wel heel erg bang voor kanker. Dat hielp.

Ik heb al jaren last van overgewicht. Dat wil zeggen, ikzelf heb er niet direct last van, maar de mensen om me heen wel. Ze zeggen dat wel niet zo recht voor z’n raap, of MIJN raap in dit geval, maar ik weet best wat ze denken. En ze hebben gelijk. Het is ongezond en het ziet er niet uit.

Wat de meeste mensen echter niet weten, is, dat ik al mijn hele leven heb gejojood en dat ik elke keer na zo’n ‘jo’ weer een beetje zwaarder werd dan de ronde ervoor, dus dat het netto rendement van mijn (zeer strenge) lijnen altijd weer meer kilo’s waren. Ik weiger dus nog langer mee te doen aan deze gekte, waarbij men van me verwacht dat ik er uitzie als een wandelende tak. Mijn bloeddruk is die van een jonge meid (en geloof me, die is dit afgelopen jaar heel wat keren opgemeten) en de laatste keer dat mijn cholesterol werd nagekeken was daar ook niets mis mee. Dus ik ben en blijf dik. Heb je er moeite mee? Pech gehad. Ik ben beslist niet van plan mijn lubberende kwabben in de een of andere sportschool en plein public ten toon te spreiden. Er zijn dingen die ik mezelf en mijn medemens niet wil aandoen. Bij mij om de hoek zit een sportschool. Met enorm grote etalageruiten, zodat de buitenwereld leuk kan meegenieten van alles wat zich daarbinnen afspeelt. Nee, mij niet gezien …

Alcoholgebruik. Daar kan ik kort over zijn. Ik ga niet meer drinken, maar ook niet minder. Bovendien wordt er nog altijd gezegd dat een glas rode wijn goed is voor het hart en de bloedvaten.

Beter mijn best doen? Harder werken? Ik werk al vanaf mijn vijftiende en ik ben nog nooit een dag werkloos geweest. Dat heeft natuurlijk ook met een zekere mate van geluk te maken, maar nog veel meer met inzet en betrokkenheid bij het werk. Ik ben er altijd vol voor gegaan en dat zit er zo ingebakken dat dat wel niet meer zal veranderen. Soms wel jammer, want het kost erg veel vrije tijd.

Hobby’s. Het is een goed idee om daar eens serieus over na te denken. Eigenlijk wil ik veel meer gaan lezen. Vorig jaar heb ik het voor elkaar gekregen om meer dan honderd boeken te lezen. Dat is een gemiddelde van ongeveer twee boeken per week. Daar ben ik trots op en dat wou ik graag zo houden. Met schrijven ligt het helaas een beetje anders. Ik zit te vaak te wachten op een goed idee en als dat niet erg wil vlotten, schrijf ik dus niet. Ik moet me er toe gaan zetten om per dag een bepaalde tijd te schrijven of te redigeren. Iets, wat dan ook. En op een vast tijdstip per week een weblog posten. Moet te doen zijn. Maar dit is beslist geen goed voornemen. Dit is een overpeinzing.

Misschien moet ik weer eens een cursus gaan volgen, maar dan wel één die ik zelf heb uitgezocht en die niets te maken heeft met mijn werk. Ik denk aan filosofie. Dat heb ik nog nooit gedaan. Cultuurgeschiedenis lijkt me ook wel wat. Wie weet.

Ik beloof niets, want ik heb geen goede voornemens, weet je nog? Kortom, zoals elk jaar zal er wel niet al te veel veranderen.

Ik wens iedereen het allerbeste met zijn of haar voornemens.

Ik pas!