Ondergoed

De laatste mode voor de jeugd hier in Nederland is ondergoed van het merk Björn Borg. Tot voor kort vond ik Björn altijd wel een geschikte kerel, hij wist toch maar mooi een paar keer te winnen op Wimbledon en dat doen er niet zo heel veel hem na, en ik vond het ook geweldig slim dat hij zijn eigen ondergoedlijn begon toen zijn tennis carrière ten einde liep, maar tegenwoordig krijg ik al uitslag wanneer ik zijn naam zie op het (gewoonlijk zeer strakke) achterwerk van de een of andere pukkelige puber.

In mijn tijd had je geen ondergoed dat je aan iemand wilde laten zien. Toen wij tieners waren bestond er geen sexy ondergoed (niet voor nette meisjes tenminste) en wij droegen hetzelfde soort enorme onderbroeken als onze grootmoeders. De wildste onderbroeken die ik ooit onder ogen kreeg bestond uit een set van zeven (een voor iedere dag van de week), gekocht door mijn zus en bedrukt met kleurrijke plaatjes van fruit. Voor degenen die wat traag van begrip waren stond boven het plaatje ook nog eens geschreven wat erop te zien was. Zo had je bijvoorbeeld een APPEL en ik kan me ook de PEER nog goed herinneren. Leuk als je een dyslectische verloofde had. Kon hij ook nog wat leren. In die tijd was het de bedoeling dat je ondergoed onder je kleding droeg, vandaar ook de naam.

Een poosje geleden was het al in de mode om de tailleband van je ondergoed boven je spijkerbroek te laten uitkomen, zodat iedereen goed kon zien dat je ook Björn Borg droeg, maar een paar weken geleden, toen ik mijn klaslokaal binnenliep, stonden daar een paar jongens aan elkaar uit te leggen hoe je je spijkerbroek zo kon dragen dat de hele BB onderbroek duidelijk voor iedereen zichtbaar zou zijn. Het bleek dat je nu niet alleen maar de elastieken tailleband van het ondergoed moest laten zien, maar ook het design van de rest en daarom moest je spijkerbroek zo worden gedragen dat bijna je hele achterwerk eruit hangt.

Toen ze mij zagen binnenkomen hadden ze tenminste nog het fatsoen hun spijkerbroek op te hijsen en zich giechelend terug te trekken achter hun tafel. Ja zeker! Jongens van een bepaalde leeftijd kunnen ook giechelen! Ze zijn soms nog erger dan meisjes, maar daarover zal ik het een andere keer nog wel eens hebben.

Vandaag had ik een nog vreselijkere ervaring. Ik kreeg plotseling in de gaten dat het poezenbeest op het punt stond te verhongeren omdat ik geen kattenvoer meer in huis had, dus dat werd een tripje naar de supermarkt. Het was een heerlijke dag, zonnig en een blauwe lucht, en zacht voor de tijd van het jaar. Is dit belangrijk om te weten zul je je afvragen? Nee, totaal niet, maar ik gebruik deze techniek om mijn gemoedsgesteldheid aan te geven. Soms moet je wel eens zo’n kunstgreepje toepassen wanneer alleen zeggen dat je je opperbest voelt niet genoeg is. Dus je ziet, ik had er plezier in.

Zoals altijd op maandag was het geweldig druk in de supermarkt en dat werd nog versterkt door de vakkenvullers die overal de boel versperden. Toen gebeurde het! Ergens bij de groenteafdeling reed ik bijna over hem heen met mijn karretje. Hij zat op zijn knieën op de vloer potjes olijven op een schap te schuiven. Zijn achterwerk stak in de lucht, zijn spijkerbroek bedekte nog nauwelijks zijn kont en natuurlijk droeg hij BB, en wel in de modekleur roze. Ik weet dat hij jong was, misschien nauwelijks zestien, maar ROZE? En er was zo veel van! Dat roze bedoel ik …..

Waarom moeten we ons dit laten welgevallen? Is de kennis dat ons eigen achterwerk er niet meer zo uitziet niet voldoende? Moeten we nu echt op die manier worden geconfronteerd met een roze achterwerk midden in de groenteafdeling?

Ik vind van niet. Geloof me, ik mag op zijn tijd ook best naar een lekker kontje kijken, maar er is een plaats en een tijd voor alles, en die plaats is beslist niet de groenteafdeling wanneer ik aan het winkelen ben.

Heus, ik probeer met mijn tijd mee te gaan, maar er zijn nu eenmaal een paar dingen waar ik niet mee geconfronteerd wil worden.

Hartelijk dank, meneer Borg!