Aardappelen

Nu ik aan de verkeerde kant van 50 terecht ben gekomen, heb ik ontdekt dat er inmiddels heel bijzondere hobby's voor mij in het verschiet liggen.

De vrouw met her Friese accent die deze middag op de radio werd geïnterviewd voor een kookrubriek bleek het Nationale Kampioenschap Aardappelenschillen te hebben gewonnen. Ik wist niet dat er zoiets bestond dus ik bleef even luisteren.

"Dus u hebt de wedstrijd gewonnen?" vroeg de interviewer.

"Nou, nee hoor," zei de vrouw.

"Maar u hebt toch de meeste aardappelen geschild?"

Het bleef even stil aan de lijn.

"Nee, dat was mijn moeder," vervolgde de vrouw. "Die heeft er 2283 geschild."

"Aha," zei de interviewer, "ik begrijp het."

Je kon horen dat hij er helemaal niets van snapte, maar dat moet je natuurlijk nooit laten merken.

"Dus uw moeder heeft gewonnen?"

"ja," zei de vrouw, "maar ze wou niet op de radio."

Het bleef weer even stil en ik kon me voorstellen hoe de interviewer in wanhoop plukken haar uit zijn hoofd zat te trekken.

"Heeft u een bepaalde techniek?" vroeg hij. Je kon merken dat hij blij was dat hij deze vraag gesteld had want dit zou beslist zendtijd gaan vullen.

"Nou," zei de vrouw, "nee!"

Dit moest de nachtmerrie van elke interviewer zijn.

"Dus ...?" vroeg hij voorzichtig en niet erg professioneel.

"Gewoon doorschillen," zei de vrouw. Het was duidelijk dat ze nog nooit met iemand had gesproken die zo weinig begreep.

"Dus er is niets bijzonders aan uw manier van schillen?" probeerde de interviewer nog eens.

"Nou, nee," zei de vrouw, maar deze keer slaakte ze een klein geïrriteerd zuchtje, waarna ze toch haar uitleg maar vervolgde.

"Gewoon doorschillen. Zo snel mogelijk. En het scheelt natuurlijk dat ik hele goeie aardappels heb. Aardappels waar geen pit in zit. Dat heb je hier in Friesland, hè!"

"Juist, ja," zei de interviewer. Je kon horen dat hij op het punt stond om het op te geven.

"Aardappels zijn heel gezond, hoor," zei de vrouw, nog voordat de verbinding werd verbroken.

Ik vroeg me af wie al die geschilde aardappelen had opgegeten. Ik stelde me een enorme berg aardappelen voor, allemaal zonder pit, bleek-geel glanzend in het zonlicht. De interviewer zou het vast niet zijn. Die had voorlopig genoeg van piepers.