Mobiel virus

Nu we weer een klein beetje een normaal leven kunnen gaan leiden en ik het idee heb dat alles misschien toch ooit nog wel eens goed gaat komen, zijn er dingen die me nu zo langzamerhand gaan opvallen. Het is bijzonder om te ontdekken dat mensen binnen een maand of drie behoorlijk goed getraind zijn. Het voelt inmiddels heel ongemakkelijk als iemand te dicht bij me komt staan of in mijn richting hoest. Wanneer ik (heel voorzichtig) nu toch af en toe weer eens op visite ga (juiste afstand, zo min mogelijk dingen aanraken en al helemaal geen levende wezens), probeer ik voortdurend nergens aan te komen, inclusief mezelf. Op de roltrap in het winkelcentrum gaat mijn nekhaar overeind staan als iemand te dicht bij rochelend zijn neus ophaalt en als iemand me dreigt aan te raken, krijg ik de neiging te gaan meppen. Pavlov had helemaal geen hond nodig gehad. Hij had het met een mens ook prima aangekund.

Het ergste dat me opviel was dat iedereen in Zoomvergaderingen inmiddels ook zo geconditioneerd is, dat ze allemaal in hun elleboog kuchen terwijl ze toch meestal alleen in een ruimte zitten. Erger nog, ik merk dat ik dat zelf ook doe, terwijl ik zonder dat er een camera op me gericht is toch echt nog altijd gewoon de ruimte in hoest. Ik moet er wel bij vertellen dat ik alleen woon en dat ik al  minstens vier maanden niemand op bezoek heb gehad en de komende maanden ook nog echt geen plannen heb om mensen uit te nodigen.

Zo snel gaat dat dus, als we het maar allemaal willen. Ik voel me tegenwoordig echt ongemakkelijk als ik moet hoesten of mijn keel schraap voor ik moet gaan praten.

Ik heb een prima idee. Laten we nu meteen allemaal gaan afspreken dat we ons mobieltje niet meer voor laten gaan. Sterker nog, laat het onbeleefd worden om meteen antwoord te geven op een berichtje. Laten we een soort app-uurtje instellen. ’s Avonds net na het eten kijkt iedereen even op zijn mobiel en beantwoordt de berichtjes. Wanneer je met iemand in gesprek bent, neem je nooit, maar dan ook echt nooit, meer je telefoon in de hand. In openbare ruimten wordt het gênant om met een mobiel in de hand te lopen en nog erger is het als je in een mobiel loopt te praten als je in openbare ruimten bent.

Drie maanden dus, dan zijn we voorgoed van dat probleem af. Laat dat het nieuwe normaal worden en laat het coronagedoe het tijdelijke abnormaal blijven, want daar zijn we, net als voortdurend bereikbaar moeten zijn, niet voor geschapen.